ಪ್ರಾರಂಭ ಪದದ ಹುಡುಕು
ಕಂಕಮಾದಿಗಳುಣ್ಣುವ ಅಶನ ಕಳೇಬರವಿದಲ್ಲವೇಹೆಗ್ಗಲಾವತಿ! ಬಳಲಿಸುತ್ತಿದೆಯಿದು ಮತಿಪ್ರಸಾದವ ನೀಡು ನೀತಿಂಗಳಮೌಲಿ ತಿರುಮೈ ಸೋಕಿ ಎಡೆಗೂಡಿ ನಿತ್ಯವೂ ಇರುವೆನ್ನಚಿನ್ನವೇ! ಸಕಲ ಸಂಕಟಗಳೂ ಕಳೆಯಲು ನೀಡು ವರವ.
ಕಂಗಳವೆಷ್ಟು ಬುರುಡೆಗಳೆಷ್ಟುಹುಲಿಯಾನೆ ಚರ್ಮಗಳವೆಷ್ಟುತಿಂಗಳ ಕಲೆಗಳೆಷ್ಟು ವಿಷಕಕ್ಕುವ ಹಾವುಗಳವೆಷ್ಟು ಅಲೆಯೆದ್ದು ಏಳುವ ಗಂಗೆಯೇ ನಿನಗೂ ಇದರಂತೆ ಲೆಕ್ಕವಿಲ್ಲ, ನಿನ್ನ ನೀರಲಿ ಮುಳುಗುವವರನ್ನೆಲ್ಲ ಸಂಸ್ಕರಿಸಿ ಶಿವಸಾರೂಪ್ಯ ನೀಡುವೆ ನೀನು, ಇದು ದಿಟ.
ಕಂಪು ಮೊದಲಾಗಿ ಮಣ್ಣಲ್ಲುಣ್ಣುವವೆಲ್ಲವೂ ಅಳಿದು ಹೋದರೂ ಸೇರಿನಿಲ್ವ ಒಳಚಿಗುರಕರಗಿಸಿ ತಿಕ್ಕಿ ನೆಕ್ಕುವ ಗುಣತುಂಬಿದ ಕೋಮಲಗೊಡದೊಳಂದೂ ಇಂದೂ ಸಾಟಿಯೊಂದಿಲ್ಲ ಎಲ್ಲೂ ಇಲ್ಲ ಎಲ್ಲೂ ಶುಭಮಂಗಳ
ಕಂಸಾಸುರದ್ವಿರದಕೇಸರಿವೀರ, ಘೋರ-ವೈರಾಕರಾಮಯವಿರೋಧಕರಾಜ, ಶೌರೇ,ಹಂಸಾದಿರಮ್ಯ ಸರಸೀರುಹಪಾದಮೂಲ ಶ್ರೀಭೂಪತೇ, ಹರಹರೇ, ಸಕಲಾಮಯಂ ಮೇ.
ಕಟಿಯೆಡೆಯಲ್ಲಿ ಮರೆಯಿದ್ದು ಕೂಡುವಧೂಳೊಳುರುಳಿ ಬಳಲಿ ನಾಶವೊಂದಲುಇವನಿಗೆ ಸ್ಥಿತಿಬಾರದಂತಿರಿಸಿಅಡಿಯನು ನೀಡೊ ಪಾರ್ವತೀಶ
ಕಡಲತೆರೆಯೂ ತಿಕ್ಕಿಬರುವ ಪ್ರವಾಹವೂ ಎಲ್ಲಕಡಲರಾಶಿಯದಾಗಿ ಅಡಗಿ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುವಂತೆ ನಿನ್ನಲಿಂದಅಯ್ಯೋ, ಉಕ್ಕಿಬಿದ್ದೆದ್ದು ಮರೆಯಾಗುವುದು ಅಖಿಲಾಂಡವೂ, ತಾಯ ಬಳಿಯಲ್ಲಿರುವವನೇ, ಜನ್ಮರಹಿತನೇ ಷಣ್ಮುಖ ಪಾಹಿಮಾಂ
ಕಡಲು ಸುಳಿಯುವ ಬಲುದೊಡ್ಡ ಧರೆಯಲಿ ಅಪಾರವಾಗಿ ಹಸಿವು ಮಳೆ ಸುರಿಯದಂತಾದರೆ ಬಿಡದಂತೆ ಅಳಲು ಕೂಡುವುದು
ಕಡಲು ಸೋರಿಸಿಗಳೆದು ತಿಪ್ಪೆತೋಡಿ ತಟವದರೊಳಿಟ್ಟು ಉಬ್ಬಿ ನಾರುವ ಮೊಲೆಗಳನೆತ್ತಿ ಬರುವ ಕೈಬಳೆಯ ಹೆಣ್ಣ ಅಡಿಯನರಸುತ ನಡೆಸದಿರು ಮಹೇಶಾ.
ಕಡಲು, ಅಲೆ, ಗಾಳಿ,ಆಳವೂ ಇದ್ದಂತೆ ನಾವುಗಳುಮಾಯೆಯೂ ನಿನ್ನ ಮಹಿಮೆಯೂನೀನೇ ಎಂದು ಒಳಗೆ ತಿಳಿಯಬೇಕು.
ಕಡಲೊಳಗೇಳುವ ತರಂಗಗಳ ಸಾಲಂತೆ ಕಲಕಿ ಬರುವುದು ಒಡನೊಡನೆ ಎದೆಯಳಿದು ಹಲವುಸಂಗವಗಲುವಂತೆ ಘಟಪಟವೆಂದೆತ್ತಿ ಇಲ್ಲಿ ತೊಟ್ಟು ಕಿತ್ತಾಡುವ ಈ ಕೊಡ ಒಡೆಯುವಮುನ್ನ ಎತ್ತಿ ಒಲಿಯೊ ನೀನು
ಕಡಲೊಳೇಳ್ವ ತೆರೆಯಂತೆ ಕಾಯವೊಂದೊಂದುಒಡನೊಡನೇರಿ ಎದ್ದು ಅಮರುತಿಹುದುಅಳಿವಿದಕೆಲ್ಲಿದಯ್ಯೋ! ಮೂಲಸಂವಿತ್-ಕಡಲೊಳು ಎಡೆಬಿಡದಂತ ಕರ್ಮವಹುದು.
ಕಣಿಕಾಣುವ ಈ ಕನಕಕ್ಕೆ ಕಾರ್ವೇಣಿಮಣ್ಣಹಾದಿಯ ಬಿಸಿಲುಗುದುರೆಯ ನೀಗಿಸೆಂದು ಇಗೊ ಹಾಡುವೆಬೇನೆ ಕಳೆವಂತೆ ಬಿಟ್ಟಗಲದೆ ಪೊರೆವ ನಿನ್ನಯಮಣಿಮೈ ತನ್ನಲ್ಲಿ ಸೇರುವುದಕ್ಕೆ ನೀ ಮೊರೆಯೆ.
ಕಣ್ಣದುಂಟೆರಡಾರು ಕಿವಿ, ಅಂತೆಯೇ ಕೈಗಳು, ಕಾರುಣ್ಯವೀಪರಿ ಇನ್ನಾರಿಗೂ ಇಲ್ಲ, ಕಂಡಿಲ್ಲವೇನೀನೀ ದಾಸ ಪಡುವ ಪಾಡನ್ನಿಲ್ಲಿ, ಕಂಡವರು ದೂರುವುದನೊಂದು ಕಿವಿಯಿಂದಾದರೂ ಕೇಳಲಿಲ್ಲವೇ,ಬೇನೆ ತೀರಿಸಿ ಎನ್ನ ಪೊರೆಯುತ್ತ ಅಭಯವನೀಡಲು ಕೈಯ್ಯೊಂದು ತಾನೆ ಸಾಲದೆ?
ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ ಹರಿಯುವ ಅಮೃತತೆರೆ- ಗುಂಡಿಗಳಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದು ಹರಿವ ಪರಗಡಲ ಸುಳಿಗಳೊಳ್ ಬಿದ್ದು ಸುಳಿಸುಳಿದು ನಿನ್ನ ಚರಣಕ್ಕೆ ಬಂದು ಸೇರುವುದೆಂದಿಗೆ ನಾನು.
ಕಣ್ಮಾಯೆಗಳಿವೆಲ್ಲ ಕಂಗಳು ಮೂರಿದ್ದೂ ಕಂಡಿಲ್ಲವೇ ಬಿಳಿದಿಂಗಳ ಮುಡಿದು ಬೆಳಗುವ ಕಣ್ಮಣಿಯೇ ಹೂಪಾದಕೆ ಕೈಮುಗುದಿದೆ.