ಪ್ರಾರಂಭ ಪದದ ಹುಡುಕು
ಅನ್ನ ವಸ್ತ್ರಗಳು ತಡೆಯಿಲ್ಲದಂತೆಕೊಟ್ಟು ನಮ್ಮನ್ನುಧನ್ಯರಾಗಿ ಮಾಡುವಂಥನೀನೊಬ್ಬನೆ ನಮಗೆ ಒಡೆಯ
ಅನ್ಯನ್ನ ಕಾರಣಾತ್ ಕಾರ್ಯಂಅಸದೇತದತೋ’ಖಿಲಂಅಸತಃ ಕಥಮುತ್ಪತ್ತಿ-ರನುತ್ಪನ್ನಸ್ಯ ಕೋ ಲಯಃ?
ಅನ್ಯೇನ ವೇದಿತೋ ವೇತ್ತಿನ ವೇತ್ತಿ ಸ್ವಯಮೇವ ಯಃಸ ವರೀಯಾನ್ ಸದಾಬ್ರಹ್ಮ-ನಿರ್ವಾಣಮಯಮಶ್ನುತೇ.
ಅಪಜಯವೊಂದೂ ಎನಗೆ ಬಾರದಂತೆ ತಪದಲ್ಲಿ ನಿರಂತರವೆನ್ನ ಮಲವೆಲ್ಲವೂ ಸಪದಿ ದಹಿಸಿ ಸುಖ ತಾರಲಿಕ್ಕೆನ್ನ- ಜಪಕುಸುಮಸಿರಿಮೈ ಜಯಹೊಂದಲಿ.
ಅಪರನಿಗಾಗಿ ಅಹರ್ನಿಶ ಪ್ರಯತ್ನವುಕೃಪಣತೆಬಿಟ್ಟು ಕೃಪಾಲು ಗೈವನು;ಕೃಪಣನು ಅಧೋಮುಖನಾಗಿಬಿದ್ದು ಮಾಳ್ಪ-ನಪಜಯಕರ್ಮ ತನಗೆ ಮಾತ್ರವಾಗಿ.
ಅಪರವಿದೆಲ್ಲವನೂ ಪರಿಚಯಿಸಿ ಇದರೊಳಿದ್ದು ಅಪಜಯವಾಗಿ ಬಂದುದಿದನು ಕಂಡರಿಯೊ ಮನವೇ ಜಪಮಾಲೆ ಅಂಗದಲ್ಲಿದ್ದು ಜಪಿಸುವೊಡಿಲ್ಲಿ ಉಪರತಿ ಬರುವುದು ಒಳಹೂವೊಳದುವೆ ಇಂಪು
ಅಮರವಾಹಿನಿ ಉಕ್ಕಿ ಬರುವ ತೆರೆ- ಗಮರವೆಂಬಂತಿರುವ ಫಣಗಳೂ ಸಮರಸದೊಳರಳಿಸಿ ಉರಗಗಳೊಡನೆ ಕೂಡಿ ಜಡೆಯಾಡಿ ಸನಿಹ ಬಾ ನೀ.
ಅಮೃತ ಹರಿವ ತೆರೆಮಾಲಯಂತೆ ದೂಡುವತಿಮೃತಯುತ ಸಿರಿನುಡಿಯೆನ್ನ ಕಿವಿಗೆಕೆಂಡವುರಿದುಕ್ಕಿ ಏಳುವ ಮನದಕಿಚ್ಚಿಗೆಅಮೃತ ಸುರಿದಂತಿರುವ ನೋಟವೂ.
ಅಯಾಚಿತಮಲಿಪ್ಸಯಾ ನಿಯತಿದತ್ತಮನ್ನಂ ಮುನಿಃತನೋಃ ಸ್ಥಿತಯ ಅನ್ವದನ್ ಪಥಿ ಶಯಾನಕೋ’ವ್ಯಾಕುಲಃಸದಾತ್ಮದೃಗನಶ್ವರಂ ಸ್ವಪರಮಾತ್ಮನೋರೈಕ್ಯತಃ ಸ್ಫುರನ್ ನಿರುಪಮಂಪದಮುಪೈತಿ ಸಚ್ಚಿತ್ಸುಖಂ.
ಅಯ್ಯೊ ಬಿದ್ದಳಲುವೀ ಹೊಲೆಯರಿಗೆ ನೀನೆನ್ನಮಯ್ಯನಿತ್ತು ಬೆಲೆಕಟ್ಟಿ ಮೆರೆವೆ ಮುನ್ನ ಕೈನೀಡು ದಡಸೇರಿಸಬೇಕೆನ್ನನೀ ಸುಳ್ಳಿಂದ ಬಂದು ಹೊಸಮೈಯನಪ್ಪಿಕೊಳಲ
ಅಯ್ಯೋ ಈ ಬಿಸಿಲು ತಾಕಿ ಬೆಂದು ಕರಗಿ ಬಾಡಿದ್ದೇನೆ ನೀನಲ್ಲದೆ ಕೈ ನೀಡಲು ಕಂಡರೆ ಒಬ್ಬ ಕರುಣಾಮಯಿ ಅವನು ಯಾರಹೋ ಹಸಿವಾಂತೀ ಜನ ಕಡಲಲ್ಲಿ ಬೀಳುವ ಮುನ್ನ ಹಬ್ಬಿ ಧರೆಯಲ್ಲಿ ಸುರಿವಂತಾಗಲಿ ಹೆಮ್ಮಳೆ ಕೃಪೆಯಿಂದ ಗಂಗಾನದಿಯ ಧಾಮವೇ
ಅಯ್ಯೋ ನೀನೆನ್ನೊಳಗೂ ಸುಳ್ಳೇ ಹೊರಗೂ ಹೊದ್ದು ಮೆರೆಯುವುದು ಮೈಯಾರಲು ನಾ ಬಂದೆನು ಕೈಹಿಡಿಯುತ ನೀಗಿಹೋಗುವುದಿನ್ನು.
ಅರಣಿ ಕಡೆದೇಳ್ವ ಬೆಂಕಿಯಂತೆ ಹುಡುಕುವವ- ರೊಳಿದ್ದು ಎಲ್ಲೆಮೀರಿ ಹೊಮ್ಮುವ ವಿವೇಕವುಪರಮಚಿದಂಬರವಾಂತ ಭಾನುವಾಗಿ ನಿಂತು- ರಿವುದಿದಕಾಗುವುದೆಲ್ಲವೂ ತುತ್ತು.
ಅರಸಿದೊಡೆ ನೀರಾಗಿಬಿಡುವುದು ತೆರೆಗಳು ಹಗ್ಗವಾಗುವುದು ಹಾವುಮಣ್ಣಾಗುವುದು ಮಡಿಕೆ ನೇರವಾಗುವುದು ಲೋಕ ಅಲ್ಲದೊಡೆ ಉಂಟೆಲ್ಲವೂ ಬೇರಾದ ನಿನ್ನ ಕಳಲನ್ನಾರಾಧಿಸಲು ಬಿಡು ಯಾರಿಂದ ವರವೊಂದುನೇರಾಗಿ ಬಾರೆ ನೀ ಯಾರಿಲ್ಲ ಗತಿ ಬೇರೆ, ಹೇ ರಾಜಯೋಗಜನನೀ.
ಅರಿಯಲ್ಪಡುವ ಇದಕೆ ಒಲಿದು ಈ ಅರಿವೇಳು ಒಂದಿಲ್ಲಿ ತಾನು ಎಂಟಾಗಿ ಅರಿವು ಹೀಗೆ ಬೇರುಬೇರಾಗಿಅರಿಯಲ್ಪಡುವುದು ಬಿಡಿಸಿದೊಡೆ.