ಒಟ್ಟು 2071 ಕಡೆಗಳಲ್ಲಿ , 1 ಕವಿಗಳು , 648 ಪದ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಪದವನ್ನು ಬಳಸಿರುತ್ತಾರೆ
ಅರಿವಿನ ಕೆಂಕಿಚ್ಚೆಬ್ಬಿಸಿ ಮಿರ ಮಿರ ಮೆರೆವ ಬಳುಕುಬಳ್ಳಿಯೊಳುಮೌನದ ಹೂದಿಂಗಳೊಳಗೆ ಕರಗುವುದು ಅಮೃತ ಹರಿಯುತ ಎದೆ ಕರಗಿನಾನೂ ನೀನೂ ತಿಕ್ಕಿಬೆರಯಲು ಒಲಿದುತನ್ಮಯವಾಗಿ ನಿನ್ನಡಿಹೂವಜೇನು ಒಳಸೂಸುವ ಮುತ್ತುಕೊಡ ಅಡಿಯನ-ನಡಗಿಸಿ ನೀಡೆನ್ನ ಚಿತ್ತದ ಕೂಸೇ
ಅರಿವಿನರಿವಾಗಿ ನಿಂದು ಯಾವುದುಅರಿಯಿಸುತ್ತಿಹುದೋ ಅದುವೆ ನಾವು ಅರಿವು ಯಾವ ತೆರದಿ ಹೇಗೆ ಈ ಅರಿಯಲ್ಪಡುವುದು ಒರೆಡೊದಾವುದಿದು.
ಅರಿವಿನೊಳಿದ್ದಪರತ್ವವಾಂತುಕೊಳ್ಳದೆಈ ಅರಿವನಿಲ್ಲಿ ಅರಿಯುವುದಲ್ಲದೆ ತಾನುಪರವಶನಾಗಿ ಅರಿಯೊಲ್ಲ ಪಂಡಿತನ ಪರಮರಹಸ್ಯವಿದನ್ನು ನೋಡುವವರಾರು!
ಅರಿವಿನೊಳಿದ್ದು ಸದಸ್ತಿಯೆಂದಸಂಖ್ಯಕಿಡಿಚೆದರಿ ಭುವನ ಸ್ಫುರಿಸುವುದರಿಂದಅರಿವಲ್ಲದೆ ಯಾವ ವಸ್ತುವೂ ಇಲ್ಲವೆಂದುಅರಿಯಬೇಕೀ ಅರಿವೀವುದೇಕರೂಪ.
ಅರಿವು ನಿಜಸ್ಥಿತಿಯನರಿಯಲೋಸುಗ ಇಲ್ಲಿ ಧರೆ ಮೊದಲಾದ ವಿಭೂತಿಯಾಗಿ ತಾನೇಉರುಳುವವಸ್ಥೆಯೊಳೇರಿ ಬದಲಾಗಿ ಸುತ್ತಿತಿರುಗುವ ಅಲಾತದಂತೆ ತಿರುಗುತಿಹುದು.
ಅರಿವುದರಿಂದ ಅವನಿವಿಕಾರವುಂಟೆಂ-ದೊರೆವುದ ನೆನೆದೊಡೆ ಹುಸಿ, ಉಳ್ಳದುರ್ವೀ;ಬಹುವಿಧವಾಗಿ ನೆಲೆಯಳಿದು ನಿಲ್ವುದೆಲ್ಲಅರಿವಿನೊಳೇಳ್ವ ಪ್ರಕೃತಿಸ್ವರೂಪವಹುದು.
ಅರಿವೂ ಅದರಂತೆ ಹೋಗಿ-ಅರಿವವನೊಳು ಸೇರಿ ಮತ್ತೆಅರಿಯಲ್ಪಡುವುದರೊಳೊಂದು ಈ ಅರಿವಿನ ಕಿಡಿ ಬಿದ್ದು ಸೀಳಿತೈದಾಗಿ.
ಅರಿವೂ, ಅರಿಯುವ ಅರ್ಥವೂ, ಪುಮಾನ್ ತನ್ನ-ರಿವೂ ಒಂದೇ ಆದಿಮಹಸ್ಸು ಮಾತ್ರವಹುದು;ವಿರಳತೆ ಬಿಟ್ಟು ಬೆಳಗುವ ಆ ಮಹತ್ತಾದಅರಿವಲ್ಲಮರ್ದು ಅದು ಮಾತ್ರವಾಗಬೇಕು.
ಅರಿವೆ ನೂಲು, ಇದು ಹತ್ತಿ ಇದಾದಿಮೂಲ-ಭೂತಪ್ರಘಾತವಿದು ನೆನೆದೊಡೆ ಈ ತೆರದಲಿ ಬೋಧದೊಳು ನಿಂತು ಮೆರೆವುದು ಮರುಸ್ಥಳದನೀರಿನಂತೆ, ಪರಮಾವಧಿ ಬೋಧವಹುದು.
ಅರೆಕ್ಷಣಾದಿ ಆರೆಕಾಲುಗಳುಳ್ಳಉರುಳುತೇರನ್ನೇರಿ ಉರುಳುವುದು ಜಗವು,ಅರಿವಿನೊಳನಾದಿಯಾಗಿ ನಡೆವ ತನ್ನ-ಸಿರಿಯಾಟವೆಂದಿದನ್ನರಿಯಬೇಕು.
ಅರ್ಕಬಿಂಬಗಳಾರುದಿಸಿ ಬರುವಂತೆ ಬೆಳಗುವ ಶ್ರೀಕಿರೀಟದ ಜಡೆಯೆಡೆಯಲಿ ಹಾವು ಚಂದ್ರ ತುಂಬೆಯೂ, ದುಷ್ಕೃತಿಗಳನೀಗಿಸಲು ಹರಿಯುವ ಅಂಬರಗಂಗೆಯೂ,ಪುಟ್ಟ ಎದೆಯಲಿ ಕಾಣಬೇಕೆನೆಗೆಂದಿಗೂ ಗುಹ ಪಾಹಿಮಾಂ
ಅರ್ಕಾದ್ಯಥಾಕ್ರಮಂ ವಿಶ್ವಂತಥಾ ನೈವೇದಮಾತ್ಮನಃಸುಪ್ತೇರಿವ ಪ್ರಾದುರಾಸೀ-ದ್ಯುಗಪತ್ಸ್ವಸ್ಯ ವೀಕ್ಷಯಾ.
ಅಲೆದಾಡುವ ಇದೆಲ್ಲವೂ ಕಪಟನಾಟಕವೆಂದರಿಯುವ ಪರಿಯಲ್ಲಿದ್ದರಿತು ಅಳಿವುದಕ್ಕೆ ನೆನೆಯೋ ನೀನು ತಲೆಯೊಳೇಳುವ ತರಂಗದ ಸಾಲು ಉಕ್ಕಿಬಂದು ಮರೆಸುವ ಸುಮಶರವೈರೀ ನಿನ್ನಡಿಗಳನ್ನು ಸೇರುವುದೆಂದಿಗೆ ನಾ
ಅಲೆದು ಮೊಲೆತಲೆಯೆತ್ತಿ ಒಳಗೆಲ್ಲಾಕಲಕಿಯುಕ್ಕುವ ಕಡಲೂ ಕುಣಿವ ಕಣ್ಣೂಬೆಳಗಿ ಕುಣಿದಾಡಿ ಬರುವ ಇವರೊಡನೆ ಈ ಮಲಗಳು ಹರಿವ ಗುಡಿಸಲಲಿದ್ದು ಬಳಲುತಿಹೆನು.
ಅಲೆಯಡಗಿದ ಕಡಲೊಳುಂಟನಂತ ಮಾಯಾ-ಕಲೆಯಿದು ಕಲ್ಯೆಯನಾದಿ ಕಾರ್ಯವಿದು,ಸಲಿಲ ರಸಾದಿ ಶರೀರವೆತ್ತಿ ನಾನಾ-ಲೋಕವೊಡಲಾಗಿ ಒಡಲಾಗಿ ನಿಲ್ಲುತಿಹುದು.