ಒಟ್ಟು 2071 ಕಡೆಗಳಲ್ಲಿ , 1 ಕವಿಗಳು , 648 ಪದ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಪದವನ್ನು ಬಳಸಿರುತ್ತಾರೆ
ಭಾರ್ಯಾ ಭಜತಿ ಭರ್ತಾರಂಭರ್ತಾ ಭಾರ್ಯಾಂ ನ ಕೇವಲಂಸ್ವಾನಂದಮೇವ ಭಜತಿಸರ್ವೋ’ಪಿ ವಿಷಯಸ್ಥಿತಂ.
ಭುಜಂಗ ತಲ್ಪಂ ಭುವನೈಕನಾಥಂಪುನಃ ಪುನಃ ಸ್ವೀಕೃತ ಕಾಯಮಾದ್ಯಂ ಪುರಂದರಾದ್ಯೈರಪಿ ವಂದಿತಂ ಸದಾಮುಕುಂದಮತ್ಯಂತಮನೋಹರಂ ಭಜೇ
ಭುಜಕಿಮುಪಧಾನತಾಂ ಕಿಮು ನ ಕುಂಭಿನೀ ಮಂಚತಾಂ ವ್ರಜೇದ್ ವ್ರಜಿನಹಾರಿಣೀ ಸ್ವಪದಪಾತಿನೀ ಮೇದಿನೀಮುನೇರಪರಸಂಪದಾ ಕಿಮಿಹ ಮುಕ್ತರಾಗಸ್ಯ ತ-ತ್ವಮಸ್ಯಧಿಗಮಾದಯಂ ಸಕಲಭೋಗ್ಯಮತ್ಯಶ್ನುತೇ.
ಭೂಯ ವೃತ್ತಿ ನಿವೃತ್ತಿಯಾಗಿ ಭುವನವೂ ಸತ್ತಲಿ ಕಣ್ಮರೆಯಾಗಿ ಪೀಯೂಷಧ್ವನಿ ಲೀನವಾಗಿ ಸುಳಿಯುತ ಶೋಭಿಸಿ ದೀಪಪ್ರಭೆಮಾಯಾಕಾಂಡಪಟ ತೆರೆದು ಮಣಿರಂಗದಲ್ಲಿ ಬೆಳಗುವಆ ಕದಂಬದ ಮಣಿಮೈ ಕೌಸ್ತುಭಮಣಿಕಂಠನ ದಿವ್ಯೋತ್ಸವ.
ಭೂಯೋ’ಸದಸ್ಸದಸ್ಸದಿತಿ.
ಭೂವಾದಿಭೂತಗಳಿಗಾವಾಸವಿಲ್ಲ ಬರಿ ಆಭಾಸವಹುದಿದು ಅರಿವಿನಾಭಾವಿಶೇಷವಿದಕೆ ಆವಾಸವೀ ಜಗದಲ್ಲಿ ನಿನ್ನಿಂದಾಪಾದಿತ ನಾವಾದಿ ವಿಷಯಿಗಾವಾಸಬಿಟ್ಟ ನಿನ್ನಾವಾಸವೆಲ್ಲ ಮೆರೆವಬಾನದರ ಮಹಿಮೆ ಯಾರರಿವರು ಜನನಿ ಸ್ತುತಿಸಲೆನ್ನಳವೇ!
ಮಂಗಳವನಿಕ್ಕುವನೆನ್ನಮೇಲೆ ತಮ್ಮಲ್ಲೊಗ್ಗೂಡುವ ಸರ್ವಜ್ಞ ಸಂಗಮವೊಂದರಲ್ಲೂ ಇರದೆ ಅಂಗಜರಿಪುವಲ್ಲಿ ಮೂಡಿ ಕಣ್ ಕಾಣುವುದು.
ಮಂಜೀರಮಂಜುಮಣಿ ಶಿಂಜಿತ ಪಾದಪದ್ಮ ಕಂಜಾಯತಾಕ್ಷ, ಕರುಣಾಕರ ಕಂಜನಾಭ ಸಂಜೀವನೌಷಧ, ಸುಧಾಮಯ, ಸಾಧುರಮ್ಯ,ಶ್ರೀಭೂಪತೇ, ಹರಹರೇ, ಸಕಲಾಮಯಂ ಮೇ.
ಮಂಜುಬೆಟ್ಟದ ಪ್ರಿಯತನಯೆಮಗನಾದ ನಿನ್ನ ಚರಣಕಮಲದಲಿ ಬಿದ್ದು ನಮಿಸುವ ನಾನೂ ತಾವೂ ಪುಟ್ಟಮಕ್ಕಳೆಂಬ ಈ ಅರಿವು ಏನಯ್ಯ ಈಶತನಯಾಏನುಜಾತಕವಯ್ಯೋ ತಿರುಗಿಹೋದೊಡೆ ಇಲ್ಲಿ ಕೃಪೆದೋರು ಅಡಿಯನಲ್ಲಿ,ಮತ್ತೆ ನಾನು ತಾವೂ ಕೂಸುಗಳೆಂಬ ಪದವು ಸಫಲವಾಗುವುದು
ಮಣಿಛತ್ರ ಬಿಡಿಸಿ ಹೂಚೆಲ್ಲಿ ಗಂಧವೆಲ್ಲಘೃಣಿಗೆ ಅಪಚಿತಿಕ್ರಿಯೆಗೆಯ್ದು ಘೃಣಿಗೊಳಿಸಿಗುಣಿಸಿಯಿವೆಲ್ಲವ ಗುಣಿಯೂ ಹೋಗಿಗುಣದ ಕಡಲ ದಾಟಿ ಬರುವಂತಾಗಿಸು ತಾಯೇ.
ಮಣ್ಣಂದಲೆಯಲ್ಲಿ ಮೆರೆವೆ ಈಶ್ವರಿ ತಾನೆ ಧರೆಯಲ್ಲಿಅನ್ವರ್ಥಸಂಜ್ಞೆಯನು ಹೊತ್ತು ಬೆಳಗುತ್ತಿಹಳು ಚಿತ್ರ!ಧರೆಯಲಿ ಸಮಸ್ತವೂ ಅಡಗುವುದದರ ಮೇಲೆ ನಿಂತುಎಣಿಸಿಮೆರೆವಂತ ದೇವತೆಯಲ್ಲವೇ ನೀ.
ಮಣ್ಣೂ ಜಲ ಕೆಂಡವು ಅಂಬರದಜೊತೆ ಗಾಳಿಯೂಎಣಿಸಿ ಹಿಡಿದು ಕೋಣೆಯಲಿಟ್ಟು ಉರಿಹತ್ತಿಸಿದಂಡಪಡಿಸುವ ದೇವತೆಯೊಂದರಿಂದ ನನ್ನಪಿಂಡಕ್ಕೆ ಅಂದಮೃತವಿಕ್ಕಿ ಬೆಳಸಿದ ಶಂಭೋ.
ಮತಿಕಲೆ ತೊಟ್ಟ ಹೊಂಗೊಡ ಮತಿಗುಳ್ಳ ಅತಿಮೃದುಕೋಮಲ ನಾಟಕವಾಡಲು ಆಸೆಯೇರುವುದರಿಂದ ಕಂಡದೆಲ್ಲವೂ ಉದಿತವಿದೆಲ್ಲವೂ ಒಪ್ಪುವವು ನಿನಗೆ.
ಮದನಹೊಲೆಯನು ಬಳಸಿ ಕಟ್ಟಿದ ಬಲೆಯಲಿಎದೆಕಳೆದು ಬಳಲುತಿದೆ ಹಕ್ಕಿ ಬಿದ್ದು;ಗುಂಗುರು ಮುಡಿಯಿಂದಲೂ ಅಲೆವ ಕಣ್ಣಿಂದಲೂ ಬೆಳೆದುದ್ದರಲಿ ಬಿದ್ದೇಕೆ ಸುಳಿಯುತಿಹೆನು
ಮನವೆಂಬ ಮಲರನ್ನು ಗೆಲುವವನ ಬಲುದೊಡ್ಡ ಪದವನು ಮುಗಿವವರು ಸುಖದಿ ಬಹು-ಕಾಲವೆಲ್ಲ ಬಾಳುವರು ಧರೆಯಲಿ.