ಒಟ್ಟು 2071 ಕಡೆಗಳಲ್ಲಿ , 1 ಕವಿಗಳು , 648 ಪದ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಪದವನ್ನು ಬಳಸಿರುತ್ತಾರೆ
ಪ್ರಾಗುತ್ಪತ್ತೇರಿದಂ ಸ್ವಸ್ಮಿನ್ವಿಲೀನಮಥ ವೈ ಸ್ವತಃಬೀಜಾದಂಕುರವತ್ಸ್ವಸ್ಯಶಕ್ತಿರೇವಾಸೃಜತ್ಸ್ವಯಂ
ಪ್ರಾಗುತ್ಪತ್ತೇರ್ಯಥಾ’ಭಾವೋಮೃದೇವ ಬ್ರಹ್ಮಣ ಪೃಥಕ್ನ ವಿದ್ಯತೇ ಬ್ರಹ್ಮ ಹಿ ಯಾಸಾ ಮಾಯಾ’ಮೇಯವೈಭವಾ.
ಪ್ರಾಣೀಕೃತ ಸ್ವನಖರಾಣೀತ ಭಕ್ತಜನ-ವಾಣಿಶ ಮುಖ್ಯ ಸುಮನಶ್-ಶ್ರೇಣೀ ಸುಜಾನುತಲತೂಣೀ ತಮಾಲತಿಮಿ-ರಾಣೀಲ ಚೂಚುಕಭರಾವಾಣೀವಿಲಾಸಮಳಿ ವೇಣೀ ವಿಪಂಚಿಮೃದು-ವಾಣೀ ತವಾಂಗರಮಣೀಶ್ರೇಣೀಘನಾ ಸುಮತಿ ಶಾಣೀತನೋತು ಭ್ರುಶ-ಮೇಣೀ ವಿಶಾಲನಯನಾ.
ಪ್ರಿಯವಪರನದು ಅದೆನ್ನ ಪ್ರಿಯ, ಸ್ವಕೀಯ-ಪ್ರಿಯವಪರಪ್ರಿಯ ಹೀಗಿರುವುದು ಕಟ್ಟಳೆಅದರಿಂದ ನರನಿಗೆ ನಲುಮೆ ನೀಡುವಕ್ರಿಯೆ ಅಪರಪ್ರಿಯಹೇತುವಾಗಿ ಮೂಡಬೇಕು.
ಪ್ರಿಯವಿಷಯಂ ಪ್ರತಿ ಮಾಡುತ್ತಿರ್ಪ ಯತ್ನವುನಿಯತವೂ ಹಾಗೆಯೇ ನಿಲ್ಲುತಿರಲುಪ್ರಿಯವಜವು ಅವ್ಯಯವು ಅಪ್ರಮೇಯವು ಏಕಾದ್ವಯವಿದು ತಾನೆ ಸುಖವಾಂತು ನಿಂತಿಹುದು.
ಬಂದವರ ಕೂಡೆಲ್ಲ ನೆರೆನಿಂತು ಸೆಣೆಸುವರಣನಾಯಕಿಯರೊಡನೆ ಸೆಣೆಸಲಾಳು ನಾನೇ?ಎತ್ತಿ ಬಳಿಯಲ್ಲಿರಿಸಿ ದಯೆತೋರಿನ್ನು ನಿನ್ನಹೊನ್ನಡಿಯ ಚಿಗುರ ಮರೆತಲೆವುದೇಕೆ ಇಲ್ಲಿ?
ಬಗೆಯೆಂದು ಇದಕೆ ಹೇಳುವು-ದಿಂಥದ್ದೆಂದು ತಿಳಿಸಲುಬಗೆಯಿಲ್ಲದೊಡೆ ಇಲ್ಲ ಏನೂಇಂಥದ್ದೆಂಬುದು ಧರೆಯಲಿ.
ಬಡತನ ಹೆಚ್ಚಿತು ಹುಲ್ಲು ಮರಗಳುದಹಿಸಿದವು ದೈವವೇ! ನೀರಿಲ್ಲದೆ ತುಂಬಿತು ಸಂಕಟವಯ್ಯೋ ನೀನೇನೂ ನೆನೆಯಲಿಲ್ಲವೇ? ಯಾರಿರುವರು ಇಷ್ಟು ಕೃಪಾಮೃತ ಸುರಿಯ- ಲೆಂದು ನೆನೆದಿದ್ದವರಲ್ಲಿ ಈ ಕ್ರೂರಕಿಚ್ಚಿಕ್ಕಲು ಮುಂದಾದದ್ದು ಸರಿಯೇ ಹೇಳರ್ಧನಾರೀಶ್ವರಾ
ಬಯಕೆ ಹುಟ್ಟಿಸುವ ಈ ವಿಷಯದಲ್ಲಿಂದು ನಟನೆಗೈಯ್ಯಬಾರದು ಇನ್ನು ಸವಿಯುಳ್ಳ ಹೆಂಡದಂತ ಯೌವನವಲ್ಲದೆ ಹೆಚ್ಚಿತು ಇವನಿಗೆ ಕೂಟತನ ತುಂಬಿದೊಡೆ ಕಟ್ಟಿಹಾಕುವ ಕರಣದ ಮುಚ್ಚಲವನ್ನು ಸುಟ್ಟುಹಾಕಲೊದಗಿದ ಹಣೆಯ ಕಿಚ್ಚು ಇಂತಿರಲು ಓಡಿಹೋಗಲು ಮುದದಿಂದ ಕೃಪೆದೋರೋ ಮುರುಗನೇ
ಬಯಸುವುದೂ ಹಗೆಯುವುದೂ ಎಂಬುದಿಲ್ಲವನ ಕಾಲು ಸೇರುವೊಡೆ ಅವರಿಗೇನೂ ಇಲ್ಲ ಬವಣೆ ಯಾವ ಕಾಲದ್ಲಲೂ
ಬರಿಸುಳ್ಳ ಬಿತ್ತಿ ಹಳೆತಪ್ಪು ಗುಡಿಸಲುಗಟ್ಟಿ-ದೀಯೊಡಲು ಎಂಜಲನ್ನವನುಂಡು ತಿರುಪೆಯ ಪಾತ್ರೆಕೋಲೆತ್ತಿ ಬುಡವಂತು ಮಾಸಿಹೋಗುವ ಮುನ್ನಹಚ್ಚೆ ಹೊನ್ನವಿಲೇರಿ ಚಂದದಲಿ ಮೆರೆಯುತ್ತಹೊಸ್ತಿಲಲಿ ಮಲಗಿರುವ ತಿರುಕನಿಗೆ ನೀಡಯ್ಯಗತಿಯೊಂದೂ ಮತ್ತೆನಗೆ ಇಲ್ಲ ಯಾರೂ ಈಗ
ಬಲುಮಾಯೆಯ ಧೂಳಡಗಿ ಮರೆಯೊಳು ಮರೆಗೊಂಡಿಹ ಪರಬಯಲೇ ಕಿರಿದೊಂದೊಂದು ಅದೊಂದಾ- ಮರೆಯಲಿ ಸುಳಿದು ಹೊಗೆಯಾಗಿಸುವ ಹೊಗೆಯೂ ನೀ.
ಬಳಿಕ ಒಂದೊಂದರಲ್ಲೂಕುರುಹು ಬೇರೆಬೇರೆಯಾಗಿರಲುಅರಿಯುವೆವು ಹಲವಾಗಿ ಬೇರ್ಪಡಿಸುತ್ತಲಿಲ್ಲಿ ನಾವು.
ಬಳಿಯಲಿದ್ದು ನೀಡುವಂತ ವರವು ದಿನಮಣಿ ಹೊದ್ದ ಒಡೆಯನಿದೊಂದೂ ಅಣುವಿನಷ್ಟೂ ಬೇರಾಗದಿರುವೆನ್ನ ಮಣಿಗಳೆಮಗೆ ನೀಗಿಸುವವು ಬರುವ ಕಷ್ಟವನ್ನು.
ಬಳುಕುನಯನೆಯರ ಚೆಲುವ ನೋಡಿನಿಲ್ವನೆಲೆ ಹಣೆಸಿರಿನೋಟದಿಂದ ಹರಿದುಹಲವು ಲೀಲೆಗಳ ತೊಡರದೆ ಪಾಲಿಸಿದಯೆಯಿಂದ ನಿನ್ನ ಪದಪಂಕಜವ ನೀಡು.